ЗУМРАД ТЎЙЧИЕВА

(1944)

“Ўзбекистонда хизмат кўрсатган ёшлар мураббийси”, композитор Зумрад Тўйчиева Ўзбекистон Бастакорлар уюшмаси сафига 1979 йили қабул қилинган. У симфоник, вокал-симфоник, камер-чолғу асарлари, қўшиқ-романслари ҳамда ўқитувчилик фаолияти билан республикамиз мусиқа санъатининг ривожланишига ўз ҳиссасини қўшиб келмоқда.

З.Тўйчиева 1944 йилнинг 10 январида Тошкент шаҳрида таваллуд топди. Р.Глиэр номидаги махсус мусиқа мактаб-интернатида Б.Мирзааҳмедов синфида қашқар рубоби чалиш сирларини ўрганди, композиторлик амалиётидан дарс олди. 1961-1966 йилларда Тошкент давлат консерваториясининг композиторлик факультетида профессор Б.Зейдман синфида таҳсил олди. Диплом иши сифатида Э.Воҳидов шеърига ёзилган хор, яккахон ва симфоник оркестр учун «Нидо» вокал-симфоник туркумини тақдим этди. Ассистент-стажёрликда касб малакасини оширди.

З.Тўйчиева 1966-1970 йилларда Республика халқ ижодий уйида услубчи, 1970-1974 йилларда консерваториянинг мусиқа назарияси кафедрасида ўқитувчи, 1974-2000 йилларда А.Қодирий номидаги Тошкент давлат маданият институтида мусиқий-тарихий ва назарий фанлар кафедраси мудири, доцент лавозимларида ишлади. 2000 йилдан Р.Глиэр номидаги махсус мусиқа мактаб-интернатида ўқитувчи, бўлим мудири лавозимларида фаолият олиб бормоқда.

З.Тўйчиева ўтган йиллар давомида мусиқанинг турли жанр ва шаклларида миллий руҳ билан суғорилган катта ҳажмли мураккаб асарлар яратди. Симфоник оркестр учун «Байрам увертюра»си, Ҳ.Шарипов сўзига «Табаррук тупроққа қасида» вокал-симфоник поэмаси (1964 й.), «1- Симфония» (1969 й.), яккахон, хор ва симфоник оркестр учун Зулфия шеърлари асосида «Хотин-қизларга қасида» вокал-симфоник туркуми (1986 йили ўзбек халқ чолғулари оркестри учун ҳам ишланган), 1970 йили 6 қисмли симфоник сюиталар шулар жумласидандир. У қуйидаги камер чолғу мусиқа асарларини яратди: скрипка ва фортепиано учун «Ария вариациялари билан» (1965 й.), торли квартет учун учта Пьеса (1972-1978 й.), фортепиано учун «Сонатина» (1963й.), «6 та прелюдия»; 4 та пьеса. Бу асарлар 1980 йили «Болалар учун фортепиано альбоми»да нашр этилган. Композитор замондош шоирларнинг сўзларига қуйидаги романс ва қўшиқларни яратди: «Эслайсанми» (Т.Тўла сўзи), «Сайёралар кутганда» (Ҳ.Шарипов сўзи), «Не балога этдинг мубтало» (Зулфия сўзи), ўзбек халқ чолғу оркестри ва хонанда учун «Аёл мадҳияси» (Зулфия сўзи), жўрсиз хор (акапелла) учун «Алла» қўшиғи, болалар учун «Капалак» (М.Туропова сўзи), «Навбаҳор куйчиси» (Ё.Мирзо сўзи), «Ёз келди» (А.Орипов сўзи) қўшиқлари, фортепиано учун 10 та пьеса ва иккита фуга тўпламда нашр этилган.

З.Тўйчиева кўп йиллик педагоглик малакасининг маҳсули сифатида ўзбек композиторлари асарлари асосида 1989 йили «Полифониядан таҳлилий машқ ва масалалар» ўқув қўлланмасини, 1996 йили «Полифоник сольфеджио» дарслигини чоп этди.

Зумрад Тўйчиева 2014 йилда “Ўзбекистонда хизмат кўрсатган ёшлар мураббийси”  фахрий унвони билан тақдирланди.

                             ТЎЛҚИН ТОШМАТОВ

(1934-2007)

Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист, созанда, композитор Тўлқин Тошматов Ўзбекистон Бастакорлар уюшмаси сафига 1973 йили қабул қилинган.

Тўлқин Тошматов 1934 йилнинг 30 декабрида Тошкентда дунёга келди. 1949 йил Р.Глиэр номидаги махсус мусиқа мактаб-интернатида ўқиди. Мазкур мактабда ғижжак бўйича таҳсил олди. 1955 йили Тошкент давлат консерваториясининг ўзбек халқ чолғу асбоблари факультетининг ғижжак синфида Я.Сабзановдан таҳсил олди ва 1960 йили ўқишни битирди.

Консерваторияда ўқиб юрган пайтларида мусиқа басталашга ҳам қизиқди ва 1961 йилдан композиторлик факультетида профессор Б.И.Зейдман синфида таҳсил кўрди. Биринчи симфониясини диплом иши сифатида тақдим этиб, консерваторияни 1966 йили иккинчи маротаба битирди.

Т.Тошматов меҳнат фаолиятини талабалик давридан бошлади. У 1957-1958 йилларда «Баҳор» рақс ансамблида, 1958-1978 йилларда Ўзтелерадиоси ўзбек халқ чолғулари оркестрида ғижжакчи, 1976-1982 йилларда А.Қодирий номидаги Тошкент давлат маданият институтининг халқ чолғулари кафедрасида ўқитувчи, катта ўқитувчи вазифаларида, 1982-1983 йилларда Ўзбекистон радиоси мусиқа таҳририятининг бошлиғи, 1983-1997 йилларда Тошкент маданият институтида катта ўқитувчи, доцент лавозимида, 1997-2007 йилларда Р.Глиэр номидаги махсус мусиқа мактаб-интернатида ўқитувчи бўлиб ишлади.

Т.Тошматов турли жанр ва шаклларда ранг-баранг асарлар яратди. Улар қаторида: иккита симфония, симфоник увертюра, З.Обидов сўзларига 4 қисмли вокал-симфоник туркум, ўзбек халқ чолғулари оркестри учун: «Байрамона увертюра», «Ассалом, Ўзбекистон», бастакор Ф.Содиқов билан ҳамкорликда «Янги Тошкент» (М.Қориев сўзи) кантаталари; бастакор Н.Ҳасанов билан «Самарқанд» сюитаси, қўшнай ва оркестр учун сюита; оркестр учун «Дилдан куйла, ўйна, қувна» сюитаси, рубоб ва оркестр учун сюита; «Қўшиқ ва рақс»; най ва оркестр учун икки қисмли «Най ялласи»; чанг ва оркестр учун «Рондо»; оркестр учун «Шоҳимардон марши»; «Олтин диёр» увертюраси. Камер чолғу асарлар: торли квартет, чанг ва фортепиано учун «Пьеса»; фортепиано учун «Лирик куй», 4 та прелюдия; 10 та вариация, болалар учун «Пьеса», «Ўйна, дилбар» пьесасини тилга олишимиз мумкин.

Композиторнинг ижодида қўшиқ жанри муҳим ўрин тутади. У замондош шоирларнинг сўзларига 200 дан ортиқ қўшиқ басталади, кўп хонандалар репертуарини бойитди. Унинг яратган қўшиқларидан намуналар: «Тўй ялласи», «Тошкент денгизида», «Она Ватанга», «Зарчаноқ» (Б.Исроилов сўзи); «Осмон тўла юлдузлар», «Геологлар қўшиғи», «Ишон», «Гуллар сочай йўлингга», «Бахшида бўлсин» (З.Обидов сўзи); «Ёшлигим» (Х.Яҳёев сўзи); «Чегарачилар қўшиғи», «Аҳдим муқаррар» (М.Қориев сўзи), «Тошкентим» (Т.Тўла сўзи); «Қуёш ўлкаси», «Пахтакорман», «Солдатлар қўшиғи» (А.Дулат сўзи); «Муҳаббатим — қуёшим», «Чаман айлаб кел» (Н.Нарзуллаев сўзи); «Севги», «Йўқ, ҳаловат истамайман», «На қилсин» (Э.Воҳидов сўзи); «Гул сўраб», «Биз дўстлармиз» (У.Рашид сўзи); «Чўпон қўшиғи» (С.Акбарий сўзи); «Метрочи қизлар», «Сирдарё офтоби», «Илҳомим», «Ёр совғаси», «Билим юртимиз» (Ҳ.Яқубов сўзи); болалар учун ҳам бир талай қўшиқлар яратди.

Т.Тошматов йиллар давомида машҳур бастакорлар — Ф.Содиқов, К.Жабборов, Ғ.Тошматов, С.Калонов, Н.Ҳасановлар билан ҳамкорликда ўзбек халқ чолғулари оркестрига асарлар чолғулаштирди.

Т.Тошматов қуйидаги саҳна асарларига мусиқа басталади: Ф.Содиқов билан ҳамкорликда 1967 йили «Инбузарлар» (Низомиддинов пьесаси) мусиқали драмаси, ёш томошабинларга атаб 1980 йилда «Ур тўқмоқ» (Н.Рўзимуҳаммедов пьесаси) мусиқали драмаси композиторга шуҳрат келтирди. Мазкур асар аввал Муқимий номидаги мусиқали театрда, кейинчалик вилоят театрларида ҳам саҳна юзини кўрди. 1987 йили «Музаффар қуёш фарзанди» ва 1988 йили «Ғойибдан пайдо бўлган шаҳар» (Н.Рўзимуҳаммедов асари) спектаклларига мусиқа басталади.

Тўлқин Тошматов 1972 йили «Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист» фахрий унвони билан тақдирланди.

                   ҒАНИЖОН ТОШМАТОВ

(1913-1994)

Ўзбекистон халқ артисти, созанда-ғижжакчи, устоз, жамоат арбоби, бастакор Ғанижон Тошматов XX аср ўзбек мусиқаси тарихида ёрқин из қолдирди. Бу ажойиб инсон ўзбек ва уйғур халқларининг мусиқий меросини, ижрочилик ва бастакорлик санъат анъаналарини давом эттириб, эл-юрт ҳурмат-эътиборига сазовор бўлди.

Ғанижон Тошматов Андижон вилояти Асака туманида 1913 йилнинг 22-июнида таваллуд топди. Болалигидан мусиқага қизиқди, отасидан ва акаларидан соз чалишни, 1930-1932 йилларда Андижондаги машҳур санъаткор Собиржон Сиддиқовдан ғижжак чалишни ўрганди. 1932 йилда Ғанижон устозининг маслаҳати ва тавсияси билан Й.Охунбобоев номидаги Андижон вилояти давлат мусиқали драма театрига ғижжакчи сифатида ишга кирди, машҳур созанда ва бастакор, ушбу театр мусиқий ансамблининг раҳбари Т.Жалилов ва бошқа санъаткорлар билан танишди.

Ғанижон Тошматов 1934 йили Фарғона вилояти мусиқали драма театрига таклиф қилинди. 1936-1939 йилларда ушбу театрнинг чолғу ансамблида мусиқа раҳбари бўлиб ишлади.

1939 йили Тошкентда Муқимий номидаги республика мусиқали театри ташкил этилиши муносабати билан Ғанижон Тошматов ушбу жамоага таклиф этилди ва 1946 йилга қадар мазкур театрда ишлаб яхши тажриба орттирди.

1946-1953 йилларда у Ўзбекистон радиоси қошидаги ўзбек халқ чолғулари ансамблига раҳбар этиб тайинланди. 1953-1957 йилларда Ўзбек давлат филармонияси ва Ўзбек давлат эстрадаси концерт жамоаларида созандалик қилди. 1952-1954 йилларда Тошкент давлат консерваториясининг ўзбек халқ чолғулари факультетида ўқиди.

1957 йили Ўзбекистон радиоси қошида ўзбек халқ чолғулари оркестри ташкил этилиши муносабати билан Ғанижон Тошматов концертмейстерлик лавозимига таклиф қилинди ва созанда сифатида 1967 йилга қадар ишлаб келди.

1967 йилда Ғанижон Тошматов Ўзбекистон радиоси қошида Уйғур мусиқаси, 1978 йили Ўзбек этнографик ансамблини ташкил этиб уларга бошчилик қилди. Бир йил ўтгач яна шу ерда Дуторчи қизлар ансамблини ташкил қилди ва унга раҳбар бўлди. Ҳозирда Ғанижон Тошматов номи билан аталувчи Дуторчилар ансамбли республикамиздаги машҳур мусиқий жамоалардан биридир. 1987-1988 йилларда Юнус Ражабий номидаги Мақом ансамблининг бадиий раҳбари бўлиб ишлади.

Ғанижон Тошматовнинг созандалик ва бастакорлик соҳаларида ўзбек миллий санъатига қўшган ҳиссаси ниҳоятда каттадир. У халқимизга энг аввало моҳир созанда сифатида танилди. Унинг ижросида янграган «Ушшоқ», «Дугоҳ», «Сегоҳ», «Насри Сегоҳ», «Уфори Насри Сегоҳ», «Чапандози Баёт», «Фарғона Бузруги», «Сурнай Бузруги», «Наврўзи Ажам» каби мақом чолғу йўллари билан бирга «Яланг Дарон», «Нисор», «Тонг отгунча», «Кўнгилсан», «Ёрим келур», «Тановар»нинг бир неча турлари ва ўзи басталаган «Гулжамол», «Кезарман» ва бошқа куйларни юксак маҳорат билан чалгани мусиқа шинавандалари қалбини янада завқлантиради.

Ғанижон Тошматовнинг композиторлик фаолияти Фарғона вилоят мусиқали драма театрида устози Тўхтасин Жалиловнинг унинг маслаҳати билан «Лайли ва Мажнун» (1935 й.) ҳамда «Фарҳод ва Ширин» спектаклларини саҳнага қўйилишида ва уларга ўз куйларини қўшишдан бошланди. Шуни айтиш жоизки, Ғанижон Тошматовнинг бастакорлик ижодида қўшиқ, ашула, яллалар устувор ўрин тутади. У мумтоз ва замондош шоирларнинг шеърларига асосланиб 400 дан ортиқ асарлар яратди. Унинг ашулаларидан: «Истадим», «Кезарман», «Эй бегим» (Навоий шеърлари), «Гулжамол», «Қора зулфинг» (З.Бобур шеърлари), «Ҳай-ҳай на санам» (Машраб шеъри), «Қоши қароси» (Халқ сўзи), «Менга номеҳрибон бўлди» (Ҳувайдо шеъри), «Соғиниб» (Ҳамза шеъри) кабилари мумтоз асарлар қаторига қўшилган. «Совға», «Гулшан диёрим», «Ҳазрати инсон», «Наврўз», «Машъал Тошкентим», «Алёр», «Қиз узатдик», «Гулшанимда», «Тоғ бошида рўмолим қолди», «Доира дум-дума», «Янги лазги», «Ёрга мактуб», «Огоҳ ўзинг», «Янгича ёр-ёр», «Пахтазорда кўрдим», «Соҳибжамол», «Кел, ёрим», «На гўзалсан», «Лапарчи қиз қўшиғи», «Кўнглим сендадир», «Сирдарё қизи», «Раққоса хиром айлар», «Чаман базмида», «Гуллар» каби қўшиқ ва ашулалари ҳам тингловчиларнинг қалбида жой олган.

Ғ.Тошматов Уйғур этнографик ансамблига раҳбарлик қилган йиллари бутун куч ва эътиборини ансамблнинг ижро савиясини кўтаришга қаратди, ўн иккита уйғур мақомини тиклашда ва тасмага ёзиб олинишида бош-қош бўлди. Шу ансамбль учун «Уйғур кизлери», “Кўзларинг”, «Саратонда хатлар ёзиб» ва бошқа ашула ва қўшиқларни, «Андижон санами» номли уч қисмли вокал-рақс сюитасини яратди.

Ўзбек халқ мусиқаси мероси хазинасидаги унутилаётган кўплаб терма қўшиқ, ялла, лапар ашулаларини тиклаб, дуторчилар ансамбли репертуарини бойитди.

Шунингдек, Ғ.Тошматов турли ансамбллар учун бир неча вокал-хореографик сюиталар, 1965 йили композитор Б.Зейдман билан ҳамкорликда Муқимий номидаги мусиқали театр учун «Қариқиз» (Т.Тўла пьесаси) мусиқали драмасини яратди.

Ажойиб инсон, атоқли санъаткор ва устоз Ғ.Тошматов 1930 йиллардан бошлаб Юсуфжон-қизиқ, Охунжон-қизиқ ва бошқа сўз санъати усталари, ҳофиз ва бастакор Жўрахон Султонов билан биргаликда аския санъатини ривожлантириш ва оммалаштиришга муносиб ҳисса қўшди. Унинг бир неча ҳажвиялари адабий тўпламлар ва журналларда чоп этилган. Композиторнинг мусиқий асарлари ва аския намуналари Ўзбекистон радиоси томонидан тасмаларга ёзиб олинган. Уларни ижро жамоалари билан бирга Франция, Бельгия, Ҳиндистон, Индонезия, Руминия, Болгария, Туркия, Греция, Миср ва бошқа мамлакатларда намойиш қилган.

1965 йилда «Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист», 1973 йилда «Ўзбекистон халқ артисти» фахрий унвонлари, 1993 йилда Ўзбекистон Республикаси фахрий ёрлиғи билан тақдирланган.

                    АБДРЕИМ СУЛТОНОВ

(1930-1994)

Ўзбекистон ва Қорақалпоғистонда хизмат кўрсатган санъат арбоби, Бердах номидаги Давлат мукофоти совриндори, созанда, дирижёр ва бастакор Абдреим Султонов Ўзбекистон Бастакорлар уюшмаси сафига 1989 йили қабул қилинган.

Абдреим Султонов 1930 йилнинг 15 августида Қорақалпоғистоннинг Чимбой шаҳрида дунёга келди. 1937 йилдан умумтаълим мактабида ўқиди, мусиқа тўгарагида гармон, мандолина ва скрипка чалишни ўрганди.

1941 йилда Чимбой туман театрдаги чолғу ансамблида созанда бўлиб ишга кирди. 1944-1949 йилларда Нукус давлат педагогика билим юртининг сиртқи бўлимида ўқиди. 1949 йилда Тошкент давлат консерваториясида профессор Б.М.Рейсон синфида скрипкадан, 1950 йилдан бошлаб композиторлик факультетида аввал профессор Б.Б.Надеждиндан, кейин Б.Гиенкодан сабоқ олди. 1955 йили консерваторияни муваффақиятли битирди.

1955 йилдан А.Султонов Станиславский номидаги мусиқали драма ва комедия театрининг симфоник оркестрига бош дирижёр этиб тайинланди. 1957-1963 йиллари Бердах номидаги филармония қошидаги халқ чолғулари оркестри бадиий раҳбари ва бош дирижёри лавозимида, 1963-1965 йилларда Нукус давлат мусиқа ва хореография билим юртида ўқитувчи ва мудир вазифасида, 1965-1968 йилларда филармониянинг ашула ва рақс ансамблига бадиий раҳбар, 1968-1972 йилларда Станиславский номидаги мусиқали театрнинг симфоник оркестри бош дирижёри, 1972-1977 йилларда телерадио қошидаги халқ чолғулари оркестри бадиий раҳбари ва бош дирижёри лавозимида ишлади. 1977-1982 йилларда Нукус шаҳридаги болалар мусиқа мактаби директори ва 1982 йилдан умрининг охиригача Ж.Шомуратов номидаги санъат билим юртида ўқитувчилик қилди.

А.Султонов композитор Ф.Назаров билан ҳамкорликда «Равшан» (1956 й., Ж.Оймирзаев пьесаси) мусиқали комедиясини, О.Ҳалимов билан «Бахыт» (1957) ва «Кырлы сокпаклар» (1961 й., С.Хожаниёзов, Сейтниязов ва Калибековлар пьесалари), Х.Турдиқулов билан «Арулар» (С.Хожаниёзов пьесаси) мусиқали драма ва комедияларини, Б.Ф.Гиенко билан ҳамкорликда халқ чолғулари оркестри учун машҳур «Қорақалпоқча сюита» ни яратди.

А.Султонов 1968 йили «Актрисанинг иқболи» (И.Юсупов пьесаси) мусиқали драмасини, халқ чолғулари оркестри учун «Қозоқча рапсодия», «Орамал рақс», «Ҳарманыз рақс», «Сюита № 1», «Қорақалпоқча хор-рақс» сюитаси, «Сюита № 2», «Сюита №3», «Алтын каллы жаслар косыги» вальси, «Баллада», «Хоразмча сюита», ғижжак ва оркестр учун «Сюита», «Қорақалпоқ ёшлар сюитаси», турли халқ чолғу ансамбли, фортепиано, халқ чолғулари оркестри ва симфоник оркестр жўрлигида классик ва замондош шоирларнинг шеърларига уч юздан ортиқ қўшиқ ва романслар яратди.

Унинг ижодида қўшиқ жанри устувор туради. Мисол сифатида айрим қўшиқ ва романсларнинг номларини айтиб ўтамиз: «Боғман қиз», «Белорус дўстлар», «Гулзархон», «Дугоналарим», «Ўзбекистоним», «Қизлар», «Туркменистон гўзали», «Салыкеш қызга» (Ж.Аймурзаев сўзи), «Амангул», «Гулжон», «Жаслык салты» (Т.Сайтжонов сўзи), «Саудигим», «Амудан солында достлык», «Бир жанан», «Келдим», «Болмаганша», «Бир пари», «Барсанба», «Садага», «Кече келмеди», «Бар сен бе», «Бери кел», «Шыкты жан», «Керак», «Дильдарим», «Бибигул», «Гул» (Ажиниёз сўзи), «Муҳаббатым салам», «Ўзбек қизи Лолахон», «Алтын дарьялык тынг», «Аэмулы атлаган жолларынг сенинг», «Кыздынг кеули кызыл гул» (И.Юсупов сўзи) ва бошқалар.

Абдреим Султонов ёрқин ижоди дирижёрлик, педагоглик, раҳбарлик ва жамоатчилик фаолияти билан она Ватанининг мусиқа маданияти ривожига катта ҳисса қўшди. 1957 йили «Қорақалпоғистонда хизмат кўрсатган санъат арбоби», 1969 йили «Ўзбекистонда хизмат кўрсатган санъат арбоби» фахрий унвонларига, 1974 йили Бердах номидаги Давлат мукофотига мушарраф бўлди.

                          УЛУҒБЕК СОЛИҲОВ

(1945-2019)

Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист, композитор Улуғбек Солиҳов Ўзбекистон Бастакорлар уюшмаси сафига 1985 йилда қабул қилинган. У ўзининг эстрада куйи ва қўшиқлари билан мусиқа жамоатчилигига танилди.

Улуғбек Солиҳов Урганч шаҳрида 1945 йилнинг 14 июнида туғилди. 1956 йилда ҳарбий билим юртига ўқишга кирди. Шу ерда у мусиқага қизиқди ва 1962 йили Ҳамза номидаги Тошкент мусиқа билим юртининг мусиқа назарияси бўлимига ўқишга кирди, композициядан дарс олди ва 1967 йили ўқишни битирди. Ўша йили Улуғбек Тошкент давлат консерваториясининг композиторлик факультетига қабул қилинди. У консерваторияда мутахассислик бўйича аввал Р.Вильданов, кейинчалик профессор Ф.М.Янов-Яновский синфида таҳсил кўрди ва 1973 йили фортепиано учун концерт диплом иши билан ўқишни битирди. Унинг скрипка ва симфоник оркестр учун ёзган концерти, фортепиано учун прелюдияси, япон шоирлари шеърлари, романс ва хор асарлари шунчаки талабалик машқлари бўлиб қолмасдан, балки бадиийлиги билан мусиқа жамоатчилигида яхши таассурот қолдирди ва ижрочилар репертуаридан жой олди.

У.Солиҳов меҳнат фаолиятини талабалик давридан бошлаган. 1964-1970 йилларда у Тошкент вилоят Зангиота болалар мусиқа мактабида ўқитувчи бўлиб ишлади, 1972 йили электро-техника заводи клубида эстрада оркестрига раҳбарлик қилди. Консерваторияни битиргач, 1973-1977 йиллари Ўзбекконцерт қошидаги Вокал-чолғу ансамблида созанда, 1977-1982 йилларда эстрада жамоалари учун ташкил этилган махсус курслар бошлиғи, 1983-1984 йилларда эстрада ансамбли раҳбари, 1984-2000- йилларда «Ўзбекконцерт»нинг бадиий раҳбари лавозимларда ишлаб келди.

У.Солиҳов фортепиано ва камер оркестр учун концерт-кино, виолончель ва симфоник оркестр учун концерт, симфония, фортепиано учун сонаталар, болалар альбоми, скрипка ва фортепиано учун соната, 100 дан ортиқ эстрада қўшиқларини яратди. Шунингдек, қуйидаги кинофильмларга мусиқа басталади: икки қисмли «Бахт гуллари» (режиссёр М.Зокиров), ўн қисмли «Тошкент манзаралари» ҳужжатли фильмлар ҳамда драматург М.Зокировнинг «Упавший с неба», «Сюрприз» оперетталарини яратган.

У.Солиҳов “Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист” фахрий унвони, “Дўстлик” (2010) ва “Меҳнат шуҳрати” (2012) орденлари билан тақдирланган.