СУЛТОН АНВАРОВ

(1941-2006)

Султон Анваров ХХ асрнинг 70-йилларида ўзининг ёрқин, жозибали қўшиқлари билан республика мусиқа жамоатчилигига танила бошлади. У 1977 йили Ўзбекистон Бастакорлар уюшмасига қабул қилиниб, шу даврдан бошлаб халқчил миллий руҳ билан суғорилган турли жанрларда ижод қилди, қўшиқ жанрига алоҳида эътибор берди.

Анваров Султон 1941 йил 28 февралда Мирзачўл шаҳрида дунёга келди. У болалигидан мусиқага қизиқиб, мусиқа мактабида ғижжак чалишни ўрганди. 1958-1963 йилларда Ҳамза номидаги Тошкент мусиқа билим юртининг мусиқа назарияси бўлимида А.А.Малахов ва С.А.Вареласлардан композиторлик бўйича сабоқ олди. 1963 йилдан Қарши шаҳридаги мусиқа мактабида дарс берди. 1964 йили Тошкент давлат консерваториясининг композиторлик факультетига ўқишга кирди. Ҳарбий хизматни ўтаб, С.Анваров 1967 йилдан консерваторияда профессор Г.А.Мушель синфида ўқишини давом эттирди ва 1972 йилда тугатди. 1972-1974 йилларда Қарши шаҳар маданият техникумида мусиқадан, 1974-1977 йиллардаТошкентдаги 3-сон болалар мусиқа мактабида мусиқа назариясидан дарс берди. 1977-1978 йилларда М.Қориёқубов номидаги Ўзбек давлат филармонияси қошидаги «Гўзал» ансамблининг бадиий раҳбари бўлиб ишлади.

С.Анваров композиторлик ижодини талабалик йилларидан бошлади. Скрипка, виолончель ва фортепиано учун Трио, тўрт қисмли Симфония, рубоб-прима ва ўзбек халқ чолғулари оркестри учун Концерт, фортепиано, скрипка, ғижжак ва бошқа чолғулар учун пьесаларни, ўқишни битиргач мустақил равишда «Симфоник поэма», «Увертюра», афғон рубоби ва халқ чолғулари оркестри учун «Садо» пьесаси, виолончель ва фортепиано учун «Сўзсиз қўшиқ», қашқар рубоби ва фортепиано учун «Пьеса», фортепиано учун «Прелюдия», 4 та «Вариация», скрипка ва фортепиано учун «Рондо» асарларини басталади.

Бастакорнинг турли мавзуларга бағишланган ранг-баранг қўшиқлари хонандалар репертуари ҳамда мухлислар дилидан жой олган. У якка хонанда, хор жамоалари, болалар хор жамоалари учун 100 дан ортиқ қўшиқ яратди. Улар орасида: «Кўзинг» (Э.Воҳидов сўзи), «Олтин бошоқлар» (Б.Исмоил сўзи), «Бизнинг замона» (С.Абдулло сўзи), «Фарғона» (Ҳ.Муҳаммад сўзи), «Шифокор қизман» (Н.Нарзуллаев сўзи), «Тонг юлдузи» (Т.Тўла сўзи), «Куйла, ёшлигим» (Б.Исроил сўзи), «Йўлда» (Я.Қурбон сўзи), «Қўшиғимдасан» (Ў.Рашид сўзи), «Отмиш баҳор» (А.Пўлат сўзи), «Юрагим», «Кўзи хумор», «Севги баҳори» (З.Обидов сўзи), «Соғиндим» (Ж.Камол сўзи), «Қашқадарё» (Т.Тўла сўзи), «О, ёшлигим» (Н.Нарзуллаев сўзи), «Ўзбекистон пахтакори», «Марҳабо» (Ё.Мирзо сўзи) қўшиқлар бор. Композитор қўшиқ яратиш билан бирга талайгина рақс куйларини ҳам басталаган.